07 april - Moab : Secret Spire, Spring Canyon Bottom, Shafer Trail, Potash Road



Voor vandaag hadden we een 4x4 Jeep gehuurd bij Canyonlands.  De route die we vandaag wilden rijden was voor een gedeelte "net" iets te slecht om dit met onze gewone SUV te doen zonder een reële kans op schade.  Ons speeltje voor vandaag was nog geen maand oud (ingeschreven op 16 maart 2013) en had 1350 miles op de teller.


We beginnen onze dag met een rit naar de Secret Spire.





We hebben in het Zuid Westen al heel wat hoodoos gezien, maar meestal staan die groepen bij elkaar.  Het merkwaardige aan deze 7m hoge hoodoo echter is dat hij compleet alleen staat en dat maakt het toch wel een bijzonder ongewoon zicht.  Men moet er wel een vrij lange rit over dirt roads voor over hebben. Vooral het laatste stuk zou nooit gelukt zijn met onze Nissan Rogue.  Met deze Modified Jeep Wrangler (heeft oa nog eens 10cm extra clearance tov een gewone Wrangler) rijden we tot nét voor de Secret Spire ( N38 41 00.0, W109 57 46.4).







Men vindt er ook nog een mooie arch...


....en een versteende "kikker"...



Wij reden deze dirt road echter niet enkel voor Secret Spire, maar reden ineens door naar Spring Canyon Bottom.
De "weg" is aanvankelijk nog vrij goed berijdbaar, maar eens men begint af te dalen in de canyon wordt hij heel slecht.  De weg is echt uitgehouwen uit de rotsen, waar men soms ook heel dicht bij rijdt, met aan de andere kant een diep ravijn.  Niet bepaald iets om hier het rij-examen af te leggen...Onnodig te zeggen dat deze route absoluut niet mag gereden worden bij nat weer en/of als er regen voorspeld wordt.
Men "valt" via de weg bijna 300m naar beneden in de canyon.






Helemaal beneden rijden we door de Green River en rijden langs de andere kant van de oever.  Hier kan men ofwel rechtsomkeer maken (op een vrij groot vlak stuk waar ook een autowrak ligt, elders keren is zo goed als uitgesloten) ofwel doorrijden en de 4x4 Trail "Hey Joe Canyon" rijden.  Deze laatste wordt ook gekwoteerd onder "moderate", maar dat zou ons veel te ver gebracht hebben, zodat we maar rechtsomkeer maakten. Bovendien is het hier ook heel uitzonderlijk dat men iemand tegenkomt.  Hier krijgt "alleen zijn op de wereld" een wel heel concrete betekenis...
We genieten hier wel nog eerst van onze middaglunch.




Na onze lunch in complete stilte vangen we de al even mooie terugweg aan.




We rijden vervolgens Canyonlands NP binnen en nadat we onze Annual Pass laten zien hebben kunnen we doorrijden (anders betaalt men 10$/auto toegang).




Canyonlands NP is een bijzonder ongerept gebied en is het grootste park van Utah.  Het kenmerkt zich door vele kloven en tafelbergen die zijn uitgesleten door de Colorado en de Green rivier. De samenkomst van deze rivieren verdeelt het park in drieën: de Needles (bekend om haar honderden rode rotsen en naalden), het plateau Island in the Sky (het meest bezochte gebied vanwege de Grandview Overlook met een prachtig uitzicht over de rotsige kloven van de rivieren) en de Maze (een doolhof van kloven en oude rotstekeningen in de Horshoe Canyon).
Vegetatie is bijzonder schaars, net als aanwezigheid van dieren (alleen schapen en coyotes), en hier zijn er temperatuurschommelingen van 60° tussen zomer en winter. Vandaag was het voortdurend om en bij de 24-26°. Er valt bijna geen neerslag, en de hoogte varieert van 1200m tot 2400m… waar het park meteen zijn bijnaam aan dankt: de hoge woestijn. Geen wonder dat het park heel weinig faciliteiten biedt. Hier en daar is er een picknicktafel, een parkeerplaats of een toilet, en dat is het zowat. Echt een park voor liefhebbers van ongeschonden natuur.
Bij de oprichting van het park was het gebied relatief onbekend en ook nu nog zijn de meeste paden primitieve zandwegen die alleen met four-wheel-drive-voertuigen kunnen worden bereden.
Island in the Sky is gelegen op de ruim 1800 m hoge zandstenen afgevlakte tafelberg de White Rim. Naar het westen heeft men schitterende uitzichten over de Henry Mountains en naar het oosten over de La Sal Mountains.







Mooie wandelroutes zijn: Mesa Arch Nature Trail bij zonsopgang, White Rim Overlook Trail voor een picknick, Grand View Trail en de Aztec Butte Trail. Upheaval Dome is bekend om haar krater en de Green River Overlook is aan te raden bij zonsondergang.
Het Needles District ziet er heel anders uit. Een mooi uitzichtspunt is hier Big Spring Canyon Overlook. In de ochtend geeft dit het mooiste uitzicht. Dichtbij bevindt zich ook de Tower ruine uit de Puebloaanse tijd. Diverse wandelroutes hier zijn: Cave Spring Trail (goed te doen voor kinderen), de Slickrock en de Confluence Overlook Trail (hier komen de Colorado en de Green rivier samen).
Het Maze District met hoge canyons is enkel toegankelijk voor four-wheel-drive-voertuigen. Net buiten het Island in the Sky van Canyonlands National Park ligt Dead Horse Point State Park met prachtige uitzichten op de Colorado rivier en kloven. Dit is ook de bekende plaats van de eindscène van "Thelma and Louise". Het mooiste schouwspel van licht heeft men ook hier bij zonsondergang.

Dit jaar stond absoluut de Shafer Trail  op ons programma, een onwaarschijnlijk mooie dirt road waarbij men via heel wat bijzonder steile haarspeldbochten afdaalt tot de bodem van de canyon.











Dit is een route die "best" met een degelijk voertuig gedaan wordt en is zeker niet aan te raden voor mensen met hoogtevrees.  Je rijdt voortdurend door los zand en over uitstekende rotspunten.  Uiteraard staan er nergens vangrails en de afgrond direct naast de wagen is duizelingwekkend.  Maar wát een ervaring en wát een mooie rit was dit!
Volgende foto's zijn video snapshots van de GoPro.












We waren dusdanig in de ban van de uitzichten dat we zowaar de afslag  naar Musselman Arch gemist hebben.  Verdorie toch, dat stond nochtans ook met stip genoteerd op het dagprogramma...weeral iets voor op het to-do-lijstje voor volgend jaar...
Eens beneden komt men op de bijzonder slechte, maar écht slechte, Potash Road en dit voor zo'n 20km.  Het mag een wonder heten dat ons lijf en ledematen nog 1 geheel vormen na zo lang hotsebotsen over rotsen en door diepe kuilen.  Wat een geluk dat we onze Modified Jeep hadden,  met een stock SUV is deze route echt onmogelijk te rijden zonder, dure, brokken te maken.


De slotscène van de filmklassieker 'Thelma and Louise' werd hier gedraaid en niét, zoals in de film gesuggereerd wordt, in de Grand Canyon.
Hier op dat punt (38°27'6"N 109°44'2"W) langs de Shafer Canyon Road reden ze de dieperik in.




Helemaal beneden komt men langs de Intrepid Potash.  De grote blauwe opvangbekkens bieden een nóg surrealistischer beeld aan het geheel van de Canyonlands.




Potash wordt gebruikt  in meststoffen.  Hier wordt het door het bedrijf Intrepid Potash op een bijzonder manier geproduceerd.  Water wordt vermengd met zout en in die samenstelling in ondergrondse mijnen ge-injecteerd.  Daardoor komt er potash vrij die zich op een diepte van 800-1300m bevindt.  De potash zinkt dieper in ondergrondse opvangbekkens en wordt van daar opgepompt naar de oppervlakte waar het in deze reservoirs terecht komt.  Onder de opvangbekkens  liggen gigantische zeilen om het lekken in de ondergrond te verhinderen.  Er wordt een blauwe kleurstof aan toegevoegd (zoals die ook gebruikt wordt in de voeding) waardoor het water, in combinatie met het zonlicht (hier zijn er gemiddeld 300 dagen zon per jaar bij een relatieve vochtigheid van slechts 5%) verdampt.  Wat achterblijft is potash en zout.  Dit wordt met industriële machines opgeschept.  Deze machines zijn  GPS-gestuurd om te verhinderen dat ze de zeilen zouden beschadigen.  Vervolgens wordt de potash van het zout gescheiden waarbij beide gebruikt worden in allerlei landbouwproducten, voeding en industriële producten.




Dan zit onze dag met de Jeep er op en rijden we terug naar Moab.



Nadat we met de Jeep naar de carwash geweest zijn (verplicht) gaan we eten in The Brewery.  We zijn om 20u terug in het hotel.  Bij het douchen blijkt hoeveel rood stof we vandaag meegenomen hebben...maar we hebben opnieuw een bijzonder avontuurlijke dag achter de rug...

Het weer vandaag : 26° en soms licht bewolkt.
Overnachting in Inca Inn
Aantal km gereden : 220

1 opmerking:

  1. Fantastische verslagen weer, krijg bij het zien vand foto's echt heimwee......

    Enjoy.
    Theo

    BeantwoordenVerwijderen