29 maart - Brussel - Las Vegas




vr 29/03  10:00 - 13:25 Brussel (BRU) - Chicago (ORD)        UA973  B767     --> Flying time : 9u25
vr 29/03  15:45 - 17:47 Chicago (ORD) - Las Vegas (LAS)     UA451  A320     --> Flying time : 4u02

We vertrekken uit Brussel met 50min vertraging maar komen toch nog een vol uur vroeger dan voorzien aan in Chicago. Ruim voldoende tijd dus om de nodige formaliteiten te vervullen en de bagage opnieuw in te checken.
We vertrekken perfect op tijd richting Las Vegas waar we al om 17u20 aankomen.

Vermits de documenten voor de huurauto al van thuis uit ingevuld werden kunnen we direct het shuttlebusje nemen naar Alamo.  Allicht omdat het paasweekend begint en het in Las Vegas dus behoorlijk druk zal zijn, is de keuze in SUV's beperkt.  Bovendien mogen we, omwille van het feit dat we de auto opnieuw inleveren in New Mexico, geen wagen nemen met een nummerplaat van Nevada. Er blijft dan eigenlijk maar 1 AWD over (4x4 was er niet) die gelukkig wél echt high clearance is : een niet bepaald mooie, zwarte (!) Nissan Rogue,  met een volwaardig reservewiel en banden in goede conditie. We wilden, rekening houdend met de "wegen" die we gepland hebben, zo veel mogelijk high-clearance en liefst een volwaardige 4x4...
Na een kort ritje komen we aan bij The Golden Nugget in Fremont Street.  We verkozen om deze keer eens niet op The Strip te verblijven, maar wél in het voor ons nog onbekende Downtown Las Vegas.  Voor de gasten is er gratis parking en na een vlotte self check-in zetten we de bagage in de kamer. 




In het hotel vind je een wel heel bijzonder waterparadijs. Naast het vanzelfsprekende (en duizelingwekkend mooie) vrijzwemgedeelte vind je er een glijbaan van drie verdiepingen hoog. Nu is dat nog niet zo bijzonder, want onderweg ga je dwars door een tank van meer dan 750.000 liter, die het thuis is van tientallen volgroeide haaien.


We zijn al zo'n 20u wakker, maar gaan toch nog even proeven van de sfeer in Fremont Street.

Er was een periode waarin de Strip dankzij de vele nieuwe thema-hotels alle aandacht trok van de toeristen die Las Vegas bezochten. Om ervoor te zorgen dat Downtown niet onderging aan al dat Strip-geweld is door een aantal casino's en de lokale autoriteiten het 70 miljoen dollar kostende project Freemont Street Experience opgezet, het project is in december 1995 voltooid en in 2005 gemoderniseerd en is nu nog steeds het grootste videoscherm ter wereld!

De Freemont Street Experience is een spectaculaire licht- & geluidshow, aanvankelijk met ongeveer 2.1 miljoen lampjes, verdeeld over een 480 meter lang videoscherm. De lichtshow wordt ondersteund door 555.000 watt aan geluid, verspreid over meer dan meer dan 200 boxen. Elke avond, vanaf 18:00 uur is ieder uur een andere show te bewonderen.




 







We zijn blij dat we ook eens deze kant van Las Vegas hebben leren kennen.  Het is wél een bijzonder groot contrast met The Strip want het aantal weirdo's in allerlei maten en kleuren die je hier om de paar stappen tegen het, welgevormde, lijf loopt is haast niet te tellen...


Ook het bijzonder groot aantal bedelaars en drugs/alcoholverslaafden valt enorm op.  Ze vallen je wel nooit lastig, maar het geeft toch een "raar" gevoel.
Volgende keer nemen we beslist weer een hotel op The Strip.

Om 22u plaatselijke tijd gaan we terug naar het hotel. Het is in België inmiddels 6u, we zijn precies 24u op en we horen ons bed nu toch wel écht heel hard roepen...


Het weer in Las Vegas : 28° en volle zon.
Overnachting in The Golden Nugget
Aantal gereden km : 25

30 maart - Las Vegas - Springdale (Snow Canyon - Yant Flat)




Vandaag staat al snel onze eerste dirt road op het programma : de Mojave Desert and Joshua Tree Road Scenic Backway, een mooie route met heel wat Joshua Trees...







 
...en met in de verte de imposante rode bergen van Zion NP.


De DJI Phantom krijgt zijn vuurdoop in het Amerikaanse luchtruim...








We rijden via deze weg naar Snow Canyon State Park.  De naam heeft uiteraard niets met sneeuw te maken, maar het park is wél genoemd naar de pioniers Lorenzo en Erastus Snow.
Het park werd gesticht in 1958. Anasazi Indianen woonden hier van 200 tot 1250. Vervolgens kwamen de Paiute Indians die in de canyon kwamen jagen tussen 1200 en midden van de jaren 1800. Mormoonse pioniers herontdekten de canyon toen ze op zoek waren naar verloren gelopen vee.
Er werden hier ook heel wat films opgenomen, zoals Butch Cassidy and the Sundance Kid, The Electric Horseman, Jeremiah Johnson enz.  Origineel noemde het park Dixie State Park, maar werd dus later hernoemd naar de pioniers Snow.

Snow Canyon SP is een echt familiepark en het is dan ook behoorlijk druk op deze Paaszaterdag.  Er zijn heel wat wandelmogelijkheden die allemaal beschreven staan in de brochure die men krijgt bij de ingang (6$ toegang/Nationale Parkenpas niet geldig).




Er zijn nog veel plaatsen te zien waar de vulkanische oorsprong van het park duidelijk te zien is.


We kiezen er de wandeling uit naar White Rocks/Amphitheater.  Een korte wandeling van zo'n 6km, maar door de temperatuur toch ook niet bepaald "a walk in the park"...
Het einde biedt wel spectaculaire uitzichten...

  ---> andere foto's staan op einde van dit verslag <---
 
Na Snow Canyon trekken we naar een relatief ongekend gebied, Yant Flat.  Niet zolang geleden las ik hier iets van op de Duitse website van Synatschke en de foto's waren méér dan overtuigend genoeg om er naar toe te rijden.  Synatschke nam de aanrijroute van uit St-George, maar vermits wij van de ander richting kwamen hadden wij zo'n 20km dirt road te verorberen.  En dat kan je wel letterlijk nemen, we hebben zowel zand als stenen in grote hoeveelheid verwerkt...
Onze Nissan Rogue mag dan wel niet de mooiste van de klas zijn, gedurende die 2u (!) die wij over die 20km gedaan hebben heeft hij ons geholpen om de slechtste dirtroad te bedwingen die we tot nog toe al  ooit gereden hebben.  Verschrikkelijk veel rotsen, heel diepe spoorvorming waar je beter niet in terecht kwam, rotsen midden op de weg die we eerst moesten verwijderen omdat we er niet rond konden en ook nu en dan putten moeten opvullen omdat die bvb net voor een verhoging lagen zodat onze bumper eerder tegen die verhoging zat dan onze wielen, en die dus in het luchtledige draaiden...
 



door langs die kant naar Yant Flat te rijden hebben we dus eigenlijk 2u "verloren", maar anderzijds...als verstokte dirtroadrijders...hmmm...twijfelgeval...





Hier en daar echter ook heel mooie uitzichten...




En dan eindelijk, na al die tijd hotsebotsen het beginpunt naar Yant Flat (37°14'05"N, 113°28'37"W).




Vanaf hier volgt men best gewoon het oude pad tot aan de coördinaten  37°12′55.5”N, 113°28′07.5”W.
Het is zo'n 2,4km vanaf het beginpunt.  De eerst anderhalve km loopt vlot, de laatste echter is door los zand...stel je gewoon voor dat je bij ons op een zomerse dag een duin oploopt...een duin van 1km...
Hier kom je boven een helling waar ineens Yant Flat aan jouw voeten ligt.  En de beloning is toch wel heel erg groot.  Wat een prachtig gebied, op een totaal onverwachte locatie, want van op geen enkel punt van de weg te zien.







---> andere foto's staan op einde van dit verslag, ook luchtfoto's met de GoPro/DJI Phantom <---

We hebben hier zo'n uur rondgelopen, maar mochten we niet zo lang gereden hebben, we zouden hier absoluut nog veel langer gebleven zijn.  Het is wel absoluut niet aan te raden met kinderen, want op de meeste plekken is het bijzonder steil, met een reëel gevaar om weg te schuiven op de zandsteen.  Goede schoenen zijn dus de boodschap (overigens ook om er naartoe te stappen).
We hebben ook nog luchtopnames gemaakt met de GoPro aan de DJI Phantom (we hebben nog geen gimbal, vandaar soms het jello-effect en de niet altijd stabiele beelden).


Toen we bij de auto aankwamen was de zon al achter de bergen en de weg naar St-George beloofde dus in het donker te verlopen.  Maar die dirt road is in niets te vergelijken met hetgeen wij gereden hadden.  Wel hier en daar nog opletten voor uitstekende rotsen en heel diepe spoorvorming, maar perfect te rijden met een high clearance SUV.


Het was inmiddels al helemaal donker toen we, veel te laat, om 21u aankwamen aan het nagelnieuwe La Quinta Inn in Springdale.  Wat een mooie kamers, voorzien van alle comfort, naar Amerikaanse normen, méér dan degelijk ontbijt en dit aan betaalbare prijzen op een steenworp van de ingang van Zion NP, schitterend!  Na nog een bijzonder lekker etentje in Oscar's Café (aanrader!) kruipen we om 23u onder de wol...


Het weer vandaag : variërend tussen 22 en 26 graden, zon en soms hoge bewolking
Overnachting in  : La Quinta Inn & Suites, Springdale
Aantal gereden km : 265

Snow Canyon SP -  White Rocks/Amphitheater
















Yant Flat






























Aerial video snapshots gemaakt met de GoPro gemonteerd onder de DJI Phantom
















360° panorama's (scrollen met de muis)