Tot nog toe hebben we nog maar enkel de zon gezien en dus al elke dag heel mooi, warm weer gehad. Maar nu al enkele dagen worden we met "severe weather alerts" en "hazardous weather conditions"
om de oren geslingerd. Alles passeert de revue, "thunderstorms", "temperature drop", "gusting winds" enz... Maar als we deze morgen opstaan is het opnieuw blauwe lucht. In de loop van de dag echter zou het weer inderdaad drastisch veranderen en we kregen inderdaad een "behoorlijke" temperatuurval van zo'n 20°C in de voormiddag tot ... 4°C rond 18u. Daarbij ook soms regenbuien en rukwinden, maar geen onweer.
Vandaag vertoefden we een volledige dag in Canyonlands NP en omgeving. Voor meer uitleg over het park, zie het verslag van gisteren.
We beginnen al direct met een dirt road richting Gemini Bridges. Dit zijn 2 bridges die pal naast elkaar liggen. Vandaar ook "Gemini", het sterrenbeeld van de Tweelingen. Als men via de route rijdt zoals wij ze gedaan hebben, dan kom je boven aan de bridges uit.
De oostelijke brug is 26m hoog en overspant 13,4m.
De westelijke is 18,3m hoog en overspant 20,4m.
Je kan er makkelijk over wandelen, maar voorzichtigheid is wel de boodschap. Er hangt trouwens een herdenkingsteken voor Beau James Delay (19jr oud) die er in 1999 niets beter op vond om er met zijn Jeep over te rijden. Dat lukte niet zo best want hij is te pletter gestort.
Eén van ons twee staat hier op de brug, daaraan kan men zien hoe groot ze zijn.
Op weg naar het Grand View Point passeren we het Visitor Center waar we nog even binnen lopen. Altijd heel interessant om zien wat ze in die VC's allemaal aan informatie hebben.
We komen ook langs het uitzichtpunt op de Shafer Switchbacks, een behoorlijk avontuurlijke dirt road waar we gisteren over gereden zijn en die later vandaag afgesloten werd door de modder.
Op weg naar Grand View Point...
Als we bij het Grand View Point aankomen is het weer al helemaal omgeslagen en krijgen we andere foto's dan hetgeen we de laatste dagen gewoon zijn.
Volgende stop is de Buck Canyon Overlook.
Vervolgens gaat het naar de Green River Overlook
en het einde van deze weg is de Upheavel Dome.
Hier begint het ineens ook goed te regenen zodat we erg beginnen te balen opdat we dé hike die we vandaag absoluut wilden doen, die naar de False Kiva, allicht zullen moeten schrappen.
Eerst eten we nog ons salaatje op dat we deze morgen zelf samengesteld hebben in de City Market. Dat smaakte alweer bijzonder goed. Geen wonder als je er enkel in doet wat je zelf lekker vindt...
De hike naar False Kiva stond met stip genoteerd voor deze reis en we zouden ze dan ook absoluut doen, behalve mocht er bvb zwaar onweer zijn. Maar van regen zouden we ons niet laten afschrikken. Met de gepaste kledij trokken we dan ook op stap. Deze plaats is ook nog maar door heel weinig mensen bekend en de kans dat we iemand zouden ontmoeten was dan ook zo goed als nihil.
Een kiva is een plaats die door inheemse volken gebruikt werd voor godsdienstige rituelen.
De naam "False Kiva" verwijst naar het feit dat men niet zeker is of het hier wel degelijk om een echte kiva gaat.
De exacte locatie geniet een "half-beschermde" status en alhoewel het een Klasse II site binnen het Nationale Parkenstelsel betreft is er veel kans dat de Park Rangers geen verdere info zullen (willen) geven. De kiva staat ook op geen enkele officiële kaart van het park.
Als men er naartoe gaat, louter met de GPS in de hand, komt men bij aankomst voor een bijzonder onaangename verrassing te staan : men staat pal boven de kiva, zo'n...150m hoger op de richel van waar men zelfs de kiva helemaal niet kan zien...
Het pad er naar toe is niet bepaald voor mensen met hoogtevrees vermits men over heel wat behoorlijk steile slickrock én losse stenen moet lopen, dit alles pal naast een duizelingwekkende afgrond. Goed schoeisel is hier absoluut de boodschap...en niet te veel naar beneden kijken.
Met de regen was het wel afzien met de vieze bruine kleverige brij die voortdurend aan onze zolen bleef kleven waardoor we zo goed als geen grip meer hadden. We moesten die viezigheid er dan ook voortdurend zo goed en zo kwaad proberen van af te krijgen.
Men ziet de kiva overigens pas helemaal op het laatst, als men er al zo goed als binnen staat.
Tot onze niet geringe verbazing was er al iemand, een professionele fotograaf, Abe Blair, uit de buurt van Lake Tahoe. Hij was speciaal gekomen omdat hij van de thunderstorms gehoord had en die wilde hij fotograferen van uit de kiva. Verder was er uiteraard niemand en de magie die deze locatie uitstraalt is met geen woorden te beschrijven...We zijn er meer dan een uur gebleven om te genieten van het uitzicht, de stilte en de vele vraagtekens die rond deze site onopgelost blijven.
Men vindt er trouwens ook een metalen kistje met daarin de geschiedenis van de kiva en een bezoekersboekje. Wij hebben er met veel plezier onze naam ingeschreven.
Niettegenstaande de lucht voortdurend bijzonder dreigend was heeft Abe zijn thunderstorms niet gekregen...
Maar net toen we van plan waren om te vertrekken kwam er een als het ware magische zonnestraal gedurende enkele seconden de linkerwand van de kiva oplichten...het enige wat we dan nog hoorden was klik...klik...klik...klik...
en dit is wat Abe er met zijn professionele apparatuur op hetzelfde moment van gemaakt heeft...
Een foto van de melkweg, gemaakt van uit de False Kiva, door Wally Pacholka, en genoemd "A True Image of False Kiva," kreeg op 29 september 2008 de prijs voor "NASA's Astronomy Picture of the Day".
Op de terugtocht van de kiva kregen we nog een bijzonder wolkenlucht voorgeschoteld...
Na deze toch wel heel bijzondere hike én nagenieten was het al veel te laat geworden om onze planning volledig af te werken. Trouwens, door de regen zouden we hoe dan ook de dirt road door Long Canyon geschrapt hebben. Want ook hier hetzelfde probleem voor de banden als met onze schoenen : zodra het rode zand nat wordt verandert dit in een kleverige massa die overal blijft aanplakken.
Daardoor komt ook Corona Arch op het to-do-lijstje voor volgend jaar.
Ondanks het slechte weer wilden we nog absoluut de korte hike doen naar Mesa Arch. Iedereen die met Windows 7 werkt zal die wel kennen van zijn bureaublad. Op dat uur en met dat weer geen rijen fotografen die de hét ultieme beeld willen schieten als de zon opkomt en de onderkant van de arch in een vuurrode gloed doet veranderen.
Het verschil tussen een Arch en een Bridge is overigens dat de Arch gevormd werd door erosie en de Bridge door een rivier.
En onze laatste stop voor vandaag was Dead Horse Point.
Niettegenstaande de donkere lucht kunnen hier toch nog spectaculaire beelden gemaakt worden.
Tevens van de Potashreservoirs waar we gisteren langs reden.
De naam Dead Horse Point zou komen van volgend verhaal : vermits het plateau hier op een bepaalde plaats maar 30m breed is, was dit ideaal om het af te sluiten. Men stuurde destijds wilde paarden naar het uiterste punt van het plateau, haalde de beste eruit om ze af te richten en liet de anderen weer vrij. Men zou echter ooit eens alle paarden 'vergeten' zijn waardoor ze allemaal stierven, vandaar Dead Horse Point...
Het hoogtepunt voor vandaag was zonder twijfel de False Kiva. Niet enkel door het fantastische uitzicht, maar ook door de speciale "spirit" die onmiskenbaar op deze plaats aanwezig is...
PS : vandaag ook nog even aan iets anders gedacht dan rode rotsen : zowel de hikersbus naar Glacier Point (Yosemite) als die naar Lake O' Hara (Yoho National Park) geboekt voor juni/juli
Het weer : zie begin van het verslag
Overnachting in Inca Inn
Aantal km gereden : 195
Geen opmerkingen:
Een reactie posten