We vertrekken rond 9u30 uit Moab bij 4°C en lichte sneeuw. Vandaag verlaten we de "rode-rotsen"-omgeving en trekken de bergen in richting Ouray. Hier nemen we de US-550 of ook wel de Million Dollar Highway genoemd.
Het was de bedoeling om nog enkele zijroutes te doen, zoals naar de Yankee Girl Mine en de Lime Creek Road, maar de extreme weersomstandigheden hebben daar anders over beslist. Die hebben er ook voor gezorgd dat onze enige echte "rij-dag" een behoorlijk avontuur geworden is.
Zodra we in Placerville kwamen begon het steeds maar harder te sneeuwen en in Ouray stonden al grote informatieborden langs de weg met de melding dat sneeuwkettingen verplicht waren voor vrachtwagens en sneeuwbanden/kettingen voor personenauto's.
Ouray onder de vangrail door...
We zijn binnen gegaan in het Visitor Center in Ouray om info over de wegen te gaan opvragen. Die beide vrouwen waren supervriendelijk en hebben zowat het ganse stadje (inclusief de sneeuwruimploegen) opgebeld om te vragen of we over de Red Mountain Pass (3.355m), de Molas Pass (3.325m) en de Coal Bank Pass (3.245m) zouden kunnen. De berichten waren behoorlijk onheilspellend en ze stelden al voor om een hotel in Ouray te boeken en ons hotel in Farmington af te bellen.
Ineens dachten ze er aan om bij de garage om de hoek sneeuwkettingen te kopen. Dat vond ik wel een goed idee. We zouden ze uiteraard niet kunnen recupereren van Alamo, maar op die manier zouden we toch tenminste, hopelijk, op onze bestemming geraken.
De vrouwen namen afscheid van ons als waren we de dichtste familie en de oudste nam ons zelfs allebei eens goed vast als zag ze ons een gewisse dood tegemoet rijden.
We reden dus naar de garage en die brave man was doodeerlijk : "I could sell you chains, but there is no need for it, you have M+S tires"..."Euh...M+S?" "Yes, mud + snow". Hoera, we waren gered, althans voor de arm der wet, vermits we nu niet in overtreding zouden zijn mochten ze ons op die passen onderscheppen.
Eerst nog even onze lunch opgegeten in Ouray en de zon kwam zowaar een beetje piepen.
Nadat de innerlijke mens versterkt was vertrokken we richting Farmington.
In het begin ging alles heel goed vermits de weg perfect sneeuwvrij gemaakt was.
De Red Mountain Pass zorgde voor geen noemenswaardige problemen, al gold dit niet voor iedereen.
Dichter bij de top lag er wel meer en meer sneeuw, maar door voorzichtig te rijden lukte dit aardig. De temperatuur daalde tot -8°C.
De Molas Pass was echter andere koek, hier lag de sneeuw dicht bij de top echt centimeters dik en ze bleef ook maar met bakken uit de lucht vallen. We waren voortdurend de hoogtemeter op de GPS in het oog aan het houden en keken uit hoe de "feet" dichter en dichter bij de hoogte van de pas kwamen.
Klimmen in de sneeuw is één zaak, naar beneden rijden is echter totaal iets andersandere koek, maar onze Nissan Rogue kweet zich andermaal feilloos van zijn taak. Nadat hij ons al door heel wat, slechte, dirt roads geloodst heeft, doet hij het nu ook nog eens in de verse sneeuw. Absoluut geen slecht woord meer van deze wagen...
We rijden nog door een ondergesneeuwd Silverton...
In de buurt van Durango nog steeds sneeuwstorm...
En zo is nog maar eens bewezen : "every cloud has...
En de Million Dollar Highway? Ach, die loopt niet weg en met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid komen we hier ooit nog wel eens terug...
We komen aan in Farmington om 18u, met een licht waterzonnetje, maar ook slechts 4°C.
's Avonds uitgebreid buffet gaan eten in The Golden Corral.
Het weer : zie verslag
Overnachting in The Region Inn
Aantal km gereden : 450
Wat een avontuur, en mooie unieke plaatjes voor in het plakboek.....
BeantwoordenVerwijderenEnjoy.
Theo