We stapten dus maar eerst het Moab Visitorcenter binnen en daar bleek al snel dat de weg perfect berijdbaar was, weliswaar nog met sneeuw langs de weg, maar de weg zelf was overal sneeuwvrij.
Op dus naar de La Sal Mountain Loop, die zowat 10km ten zuiden van Moab begint. De route (Moab-Moab) is bijna 100km lang en men komt via de U-128 terug in Moab.
Na slechts enkele km kunnen we nog amper geloven dat we in Moab zijn, hét centrum van de rode rotsen. We wanen ons precies in Oostenrijk.
De La Sal Mountains hebben pieken tot bijna 4.000m en zijn de 2e hoogste bergketen in Utah. We rijden door naaldbossen en de sneeuw ligt al heel snel langs de weg. Gelukkig hebben we er inderdaad geen last van en is de weg helemaal sneeuwvrij.
Er zijn heel wat campsites en er wordt heel veel op forel gevist in de vele kleine meren en kreken.
Als we naar de valleikant kijken zien we de rode rotsen van de Canyonlands. Het contrast kan niet groter zijn.
Op zo'n 5km van de top is de weg echter niet meer sneeuwvrij en we dienen rechtsomkeer te maken op een grote parking. We zijn uiteindelijk tot op een hoogte van bijna 3.000m gereden. Op de parking hangen wat infoborden en terwijl we die staan te lezen komt er een Amerikaanse pickup annex aanhangwagen met daarop 2 quads. Maar in plaats van wielen staan er ruspbanden onder. Daar moeten we uiteraard het fijne van weten en ik ga met de man praten. Zijn vrouw komt er ook bij en het wordt een gezellig onderonsje over ditjes en datjes. Blijkt dat ze in Moab een B&B uitbaten en dat ze hier nog een kleine cabin hebben. Het is inmiddels van vorig jaar oktober geleden dat ze er nog geweest zijn en nu willen ze eens gaan zien of alles nog intact is. Vermits de weg echter volledig met sneeuw bedekt is moeten ze er dus met die snowmobiles naar toe. We "kennen" die mensen amper 10 minuten maar de man duwt ons allebei ineens hun snowmobile onder onze kont! Ga gerust eens door de sneeuw ploeteren, maant hij ons aan. En na wat uitleg hoe deze machines werken zijn we gewoon weg met de 2 snowmobiles van mensen die we 10 minuten geleden nog nimmer of nooit gezien hadden...nog maar eens dus het gevoel van "wij zijn toch écht wel in het verkeerde land geboren".
Na een tijdje door de sneeuw rijden besluiten we dat het welletjes is en rijden terug naar de parking. Na een "maybe till next year" en een bijzondere ervaring rijker zetten we onze weg verder langs de La Sal Mountain Loop.
Eens we op de UT-128 komen (één van de mooiste wegen die men kan rijden in de hele regio)...
...nemen we al heel snel de afslag naar de Onion Creek Road, een 15km lange dirt road (op sommige plaatsen redelijk slecht) waarbij men liefst 22x door de Onion Creek rijdt.
Men kan hier de weg vervolgen helemaal tot in Colorado, maar dat hebben we uiteraard niet gedaan (dat is voor binnen enkele dagen) en hebben dus dezelfde weg teruggereden richting UT-128.
Omdat dit zo'n mooie weg is rijden we eerst door tot aan de Dewey Bridge om op die manier het mooiste stuk van deze weg gereden te hebben.
Gelukkig is de oude brug inmiddels vervangen door een nieuwe...
We keren hier terug richting Moab en verlaten de UT-128 om naar de Fisher Towers te rijden. Dit zijn drie grote monolieten van rode zandsteen en zijn vernoemd naar een mijnwerker (Fisher) die hier omstreeks 1880 woonde.
Onderweg nog een tussenstop voor een foto.
De Fisher Towers.
De eerste monoliet die je vanaf de parkeerplaats ziet is de King Fisher. De tweede heeft twee punten die de namen Echo Tower en Cottontail meekregen en de derde en grootste monoliet heet De Titan. Deze rijst een indrukwekkende 274 meter vanaf je voeten omhoog en als men er kort bijstaat is dat écht heel hoog.
Hier hebben we de wandeling van 6,7 km gedaan (hoogteverschil van 200 meter). Slechts op 1 punt is het, eventueel voor kinderen, een beetje tricky omdat men er een paar meter omlaag en weer omhoog moet via een stalen ladder aan de rotswand. Maar niets moeilijk eigenlijk.
Het begin van de wandeling is wel wat pittig, maar al vrij snel gaat de stijging heel geleidelijk. Het pad loopt in enkele grote bochten langs de onderzijde van de torens. Na de laatste zandsteentoren, de Titan, loopt het pad nog een stuk door en eindigt met een geweldig uitzicht over Castle Valley.
Van op het einde van de trail heeft men een fantastisch 360°-uitzicht van waar men de Fisher Towers kan fotograferen samen met de Colorado Rivier, de kleurrijke badlands van Onion Creek Canyon aan de ene kant en Castle Rock in de achtergrond.
Het is geen rondwandeling en men moet dus via dezelfde weg terug, maar toch kijkt men er op de terugweg weer geheel anders tegen het landschap aan en blijf men dus ook foto's maken...
Er wordt 4u vooropgesteld voor de volledige wandeling tot aan het eindpunt. Wij hebben ze echter op zo'n 2u gedaan. We waren ook zo goed als alleen...
althans op het pad...
De weersomstandigheden zaten niet mee voor de foto's waardoor we de Fisher Towers niet in een rode gloed gezien hebben, maar voor onze lijven was het integendeel ideaal weer, bewolkt met een windje en een aangename 20 graden. Voor mensen die deze hike in de zomermaanden willen doen kunnen we enkel maar aanraden om gepaste kledij te dragen en zo veel water mee te nemen als men kan dragen.
Net als we willen vertrekken probeert de zon nog eens door het wolkendek te priemen waardoor de rotsen al meteen veel roder worden.
We rijden opnieuw via de schitterende US128 naar Moab.
We komen aan bij ons hotel om 19u. Morgen staat een tocht op het programma met een gehuurde 4x4 (een échte deze keer...).
Het weer : zon met toenemende wolken in de namiddag. 5° op de Geyser Pass tot 25° bij Onion Creek.
Overnachting in Inca Inn
Aantal km gereden : 280
heerlijk meegenieten zo op een vroege ochtend! Jullie reis lijkt echt zo sterk op onze planning! :-) UT128 staat ook op onze planning - ziet er echt prachtig uit. Geniet nog van het jeeprijden!
BeantwoordenVerwijderenDat hadden jullie zeker niet verwacht dat jullie op een snowmobile door de sneeuw zouden gaan crossen.
BeantwoordenVerwijderenDit soort onverwachte dingen kunnen je dus in Amerika wel gebeuren. Super!
Wij zitten nu in ons hotel in Vilvoorde. Nog 1 nachtje slapen......