04 april - Mexican Hat - Goosenecks SP - Johns Canyon Rd - Mulley Point - Fallen Roof Ruin - Burr Point - Hanksville

 

Klik hier voor foto's van John's Canyon Road

Klik hier voor foto's van Fallen Roof Ruin

Vandaag stond heel wat op het programma, waarvan we al op voorhand wisten dat we het zeker nooit zouden kunnen afwerken...dat werd dus keuzes maken op het moment zelf...
We waren eerder ook al in deze regio maar toch besloten we om nog eens opnieuw naar enkele uitzichtpunten te rijden die we vroeger al bezochten.
Maar eerst....nog eens enkele mijlen terug op de Highway 163 tot aan milemarker 13 voor hét wereldbefaamde uitzicht op Monument Valley.

We rijden terug via Mexican Hat, overigens niet "zo maar" een naam.  Het dorp heeft zijn naam te danken aan een grote platte steen met een diameter van 18m die als het ware ligt te balanceren op een hogere rots en daardoor bijzonder goed op een sombrero (mexican hat) lijkt.
Eigenlijk is die mexican hat niets anders dan een "hoodoo" zoals er hier duizenden zijn in de regio.
De onderste, zachtere, rots werd geërodeerd door wind en regen, terwijl het bovenste, hardere gesteente overblijft.

Onze eerste echte uitstap voor vandaag is :

Goosenecks State Park
Goosenecks State Park is grotendeels onontgonnen. Er is dan ook geen bezoekerscentrum en de toegang tot het park is kosteloos. Eenvoudige kampeerplaatsen met picknicktafels liggen verspreid aan de rand van de kloof en er zijn toiletten beschikbaar. Kampeerders moeten wel hun eigen water, voedsel en benodigdheden meebrengen.Bij het uitkijkpunt wordt je meteen duidelijk waar de naam van het park vandaan komt. Je ziet hier hoe de San Juan rivier een diepe geul in het landschap heeft uitgesleten. De rivier volgt geen rechte lijn maar meandert hier 8km lang door het landschap terwijl het gebied in vogelvlucht maar 1,6 kilometer breed is.
Op dit punt staat men ongeveer 300 meter onder de rand van de mesa (tafelberg) die zich westelijk bevindt. De rivier stroomt nog eens 300 meter lager.
De San Juan River is een zijtak van de Colorado River. Een stuk verder stroomt de rivier in Lake Powell, het stuwmeer achter de Glen Canyon Dam. In de verte kan men zelfs Monument Valley zien.

Johns Canyon Road
is een 17,3 mijl lange dirt road.  Vermits de weg doodloopt in de Johns Canyon (een zij-canyon van de San Juan River) dient men op het einde gewoon te keren.
Boven ons lag Muley Point waar we later ook nog zouden naar toe rijden  Eénmaal daar voorbij komt men echt in de Johns Canyon in waar de weg smaller en smaller wordt en niet bepaald geschikt is voor mensen met hoogtevrees, vermits we soms echt dicht bij de afgrond reden.

Na zo'n 15 mijl komt men aan een "riviertje-poel" waar men zou door moeten, maar met een gewone stock SUV is dat echt niet mogelijk. 

Verder zijn we dan ook niet gereden en we hebben hier dus rechtsomkeer gemaakt. 


Onderweg vindt men ook nog petroglyphs.

De opnames met de DJI Phantom onderstrepen nog heel wat meer de spectaculaire scenery van John's Canyon Road en de nietigheid van de auto in deze omgeving.



Nog enkele video-snapshots met de GoPro onder de DJI Phantom. 

Valley of the Gods
of ook wel eens "Little Monument Valley" genoemd. Valley of The Gods wordt gekenmerkt door haar zandsteen in rode kleur en door haar rustgevende karakter. Dat is dan ook één van de grootste verschillen met "grote broer" Monument Valley waar alles zo gecommercialiseerd wordt. Wie rust zoekt zal die hier zeker vinden.
Het landschap en de kleuren lenen zich ook perfect tot het fotograferen van tal van prachtige uitzichten langs de 25 km lange, onverharde weg. Deze weg is absoluut te mijden bij nat weer want het risico is erg groot dat men komt vast te zitten en dan ben je op jezelf aangewezen, gezien dit echt "niemandsland" is.
Verschillende van de rotsformaties hebben bizarre namen gekregen zoals Seven Sailors, Rooster Butte, Battleship Rock, De Gaulle and His Troops en Lady in the Bathtub.
--> We waren hier al eens in 2009 en wilden graag nog eens de scenic drive rijden.  We hebben het dit jaar echter laten vallen en het komt dus opnieuw op het to-do-lijstje voor volgend jaar...

Mulley Point
Op State Route 261 is er een 3 mijl lang gravelgedeelte (een 12-tal km ten noorden van Mexian Hat) dat de Moki Dugway genoemd wordt. De weg stijgt over een vrij korte afstand en via enkele smalle bochten, met 335 meter.

Kort voorbij het einde van de gravelweg begint een andere 8km lange onverharde weg met spectaculaire uitkijkpunten en Mulley Point helemaal op het einde.



Men geniet hier in complete stilte (ook hier waren we weer helemaal alleen) van een fantastisch 360º panorama met zicht op Monument Valley, de Navajo Mountains, de Henry Mountains,the Abajos en Sleeping Ute Mountain met beneden ons de Johns Canyon Road waar we daarnet nog reden.

Voor het echte eindpunt, Muley Point, moeten we echter nog een beetje verder.

Fallen Roof Ruin



Het was niet bepaald "a walk in the park" om Fallen Roof te bereiken. Eerst een rit via een, vrij goede, dirtroad en dan ook nog een avontuurlijke hike.  Het is niet bepaald evident om de juiste weg te volgen.  Zo hebben we op de heenweg zomaar eventjes een half uur langer gelopen dan op de terugweg. Maar de beloning voor de inspanning loont absoluut de moeite! Daarom deze waypoints :
N37° 23' 47", W109° 56' 38"  =  begin Cigarette Springs Road
N37° 23' 26", W109° 53' 18"  =  trailhead
N37° 23' 38", W109° 52' 60"  =  begin afdaling in Road Canyon
N37° 23' 47", W109° 52' 20"  =  Fallen Roof Ruin

Het is absoluut cruciaal dat je op de juiste plek in de Road Canyon afdaalt.  Je zal ongetwijfeld denken dat dit niet de juiste plaats is omdat er heel wat afgebroken takken en rotsen liggen, maar als je die afslag niet neemt (zoals wij) doe je er dus een halfuur langer over en is het ook heel wat moeilijker om nog plaatsen te vinden waar je zonder gevaar voor lijf en leden naar beneden kan in de Canyon.
Onnodig te zeggen dat ook hier een absolute waarschuwing geldt voor flash floods, je loopt immers gedurende een vrij lange tijd beneden in de canyon, waar je niet zo maar overal even makkelijk uit geraakt.

Als we bijna bij onze bestemming zijn ontwaren we zowaar nog een eenzame wandelaar.  Het blijkt een 75-jarige BLM-volunteer te zijn die deze middag alle rotswoningen gaat nakijken op eventuele schade.  Bij ons gaat men op die leeftijd naar de kaart/bridge-club...hier doet men "iets" anders...
We blijven zeker een half uur met de man praten.  Hij heeft ons nog heel wat tips mee van "ongekende" pareltjes in de buurt...ze gaan allemaal bij de Notities in de iPhone voor volgend jaar...
Wat een unieke ervaring was het om die prachtige cliff dwelling (rotswoning) te zien, ook weer in complete stilte en wegdromend van lang vervlogen tijden toen het hier allicht vol leven was.  De handafdrukken die men heel duidelijk kan zien zouden immers zo'n 800 jaar oud zijn...
Wij hebben er een lekkere banaan en enkele koeken gegeten, heel wat water gedronken en zowat een uur genoten van het uitzicht over Road Canyon vóór ons en die prachtige rotswoning achter ons...we waanden ons eventjes de "heren des huizes"...

Het beste licht, voor foto's, krijgt men halverwege de voormiddag als Fallen Roof nog in de schaduw ligt.  Bij een bewolkte dag speelt het tijdstip minder een rol.
We rijden vervolgens via de schitterende US-95 (Bicentennial Highway) verder richting Hanksville en stoppen nog eens bij Hite Overlook.



Hier wordt echt duidelijk hoe dramatisch laag het waterpeil van Lake Powell staat tov vorig jaar.

april 2012...

 april 2013...

We zetten onze weg verder via de US95.



Burr Point of Dirty Devil River Overlook
Zo'n 15 mijl vooraleer we in Hanksville zouden aankomen verlaten we nog even de UT95 om via een 15km lange, vrij goede dirt road, door de Burr Desert te rijden naar Dirty Devil River Overlook (of ook wel Burr Point genoemd).  We werden er getrakteerd op een geweldig uitzicht van een canyon die gevormd werd door de Dirty Devil River en de Fremont River.
We houden het bijna niet voor mogelijk dat we vandaag eens iemand anders gaan zien op een punt waar wij ook naar toe gaan, maar warempel er staan 2 Amerikaanse pick-ups + trailer met daarop quadmotoren.  Uiteraard raken we weeral snel aan de praat en het blijken 2 koppels en hun kinderen te zijn die helemaal van Salt Lake City kwamen om hier te komen "ontspannen"...De man vertelt honderduit over de geschiedenis van de plek waar we staan en wijst ons aan de overkant op een verlaten landingsstrip en dirt roads van de tijd dat er hier uranium ontgonnen werd.  Zij waren vandaag afgedaald in de canyon (nadat ze eerst hun quads daar naar toe gebracht hadden) en stapten dan de ganse weg terug tot bij hun motoren.  Deze nacht blijven ze daar in hun trailer slapen en ze begonnen alvast de barbecue boven te halen.
En wij...?  Wij vragen ons meer en meer af of we niet in het verkeerde land geboren zijn...

Terugweg van Burr Point...

We komen om 19u30 aan in Hanksville in het motel waar we vorig jaar ook al sliepen, Whispering Sands.  Vorig jaar hadden we een probleem met ons deurslot..dit jaar zijn alle sloten vernieuwd met elektronische sloten.  Ook alle TV's zijn vernieuwd én ze hebben er nog een tweede restaurant bij waar men met de gastenkaart 10% korting krijgt : "The Slickrock Grill".  We kunnen maar 1 goede raad geven : eet er absoluut de "mouth-watering-lick-your-fingers-ribs" (zo staat het op de kaart)...heerlijk!

Vandaag een prachtige dag gehad waarbij we amper een tiental auto's gezien hebben.  Bij elk uitzichtpunt waren we alleen...that's the way, aha aha, we like it...

Het weer : 22 graden met hoge bewolking in de late namiddag

Overnachting in Whispering Sands Motel
Aantal km gereden : 360