Na een gratis ontbijt bij Stan's Burger Shak (ook eigendom van Whispering Sands) vertrekken we om 9u30 richting Green River.
Onze eerste bestemming is het, naar Amerikaanse normen, kleine Goblin Valley State Park. Daar hadden we enkel maar positieve commentaren over gelezen en dat wilden we ook wel eens zien. We wisten wel dat we hier eens niet alleen zouden zijn want het is een echt familiepark. Bovendien is het hier ook Spring Holiday én heel mooi weer, we wisten dus wat we konden verwachten.
Vroeger noemde het park Mushroom Valley omdat men zonder al te veel verbeelding paddenstoelen kan zien in de rotsen. Later veranderde de naam in de huidige omdat je net zo goed honderden kabouters in de rotsen kan herkennen. Beide namen geven eigenlijk perfect de inhoud van het park weer.
Goblin Valley kreeg op 24
augustus 1964 de status van State Park.
We betaalden 7$ ingang aan de Ranger. Vermits er niemand achter ons stond aan te schuiven kwam al direct het klassieke "where are you from?". "Oh great, Belgium, you are the ones that speak all those languages...". Van het één kwam het ander en voor we het wisten zaten we al in Alaska waar ze 3 jaar gewoond had. Wat is dat toch dat iedereen hier altijd maar aan het babbelen slaat met ons? Maar voor alle duidelijkheid, dat vinden we heerlijk. Op die manier leer je toch heel wat bij over van alles en nog wat dat eens niet op internet te vinden is...
We rijden ineens door tot helemaal achteraan het park waar er een grote parking is. Die stond al goed vol toen we aankwamen maar het aantal bezoekers zou eigenlijk nooit storend zijn.
Het ganse gebied, zowel de goblins zelf als de ondergrond hebben dezelfde
chocoladebruine kleur en van plantengroei, die naam waardig, is geen sprake.
Er zijn drie officiële trails in het park; de Carmel Canyon
Trail is 1,5 mijl lang, de eenvoudige Curtis Bench Trail is
2,1 mijl lang en de wat zwaardere Entrada Canyon Trail heeft
een lengte van 1,3 mijl.
Maar eigenlijk lopen de meesten gewoon vrij in het park rond, en dit is ook de beste manier om al die vreemde vormen en figuren te ontdekken. De aanblik met de besneeuwde toppen van de Henry Mountains op de achtergrond biedt nog iets extra.
Achteraan ligt het mooiste gedeelte. Je komt er door zo'n 10 minuten te stappen in de richting van een soort groenachtige halfronde rots die je heel goed kan zien vanaf de parkeerplaats, iets aan de rechterkant (op 1u).
Men vindt er zowaar lachende gezichten...
Of ligt de King of Wings misschien hier wel...?
Het park heeft ons absoluut bekoord, het zou nooit in onze top-10 van Amerikaanse Parken komen, daarvoor is de concurrentie té groot en te oneerlijk met al die natuurpracht, maar aan iemand die in de buurt van Hanksville is kunnen we enkel maar aanraden om dit park te bezoeken. Vermits er echter nergens schaduw is kan het hier echt bloedheet zijn in de zomer...
Na zowat 2u ronddwalen tussen deze toch wel heel merkwaardige figuren vertrokken we richting Little White Horse Canyon, hier op amper 5 mijl vandaan, maar wat we daar op de parking aantroffen stemde ons niet bepaald heel gelukkig...
Maar o jee, dit was het beeld dat we zagen toen we de parking voor de trailhead opreden...
Daar wilden we dus onder geen enkel beding aan beginnen : de trail in Little Wild Horse lopen met hetzelfde gevoel als staan aanschuiven voor een rollercoaster in Disneyland...
Dat komt dus ook op het to-do lijstje voor volgend jaar.
Onze planning voorzag vervolgens een hike/zoektocht naar Five Hole Arch, dicht bij Horseshoe Canyon in Canyonlands National Park (echter niet het gedeelte bij Moab, maar het deel dat aan de andere kant van de Green River ligt.
We verlaten de State Route 24 en rijden zowat 40km over een vrij goed berijdbare dirt road. In het begin staat wel aangegeven dat de weg onberijdbaar kan zijn omwille van zandstormen. En inderdaad, hier en daar zien we grote hoeveelheden zand over de weg waaien. Soms slingert onze wagen door en diepe zand, maar nergens komen we in de problemen.
Op de GPS-coördinaten N38° 33'37", W110° 09'17" slaan we rechtsaf een andere dirtroad in die we nog zo'n 7km moeten volgen tot een slickrockplateau waar we parkeren. Deze weg is bijzonder slecht met heel diepe putten, diep zand en uitstekende rotsen en is absoluut niet te rijden zonder high clearance wagen.
Bij het slickrockplateau nemen we een foto van onze auto tussen al die andere auto's...
Yes! We are back in business...de wereld voor ons alleen...
We wisten op voorhand dat het niet makkelijk zou worden om de Five Hole Arch te vinden vermits we maar over 2 GPS-coördinaten beschikten. We bevonden ons daar ook in de echte wilderness zonder enige vorm van trails, aanwijzingen of wat dan ook.
De eerste GPS-coördinaten zouden ons naar een merkwaardige rots brengen in de vorm van een krokodil. Op bewuste coördinaten, en de ruime omgeving, was echter niets te vinden dat in de verste verte op dergelijk rots van ons roadbook leek. We lieten het dan maar voor wat het was en gingen voor wat we gekomen waren, Five Hole Arch. Maar met 1 enkel GPS-coördinaat bleek dit makkelijker gezegd dan gedaan. We liepen nooit verloren (kan ook moeilijk met een GPS en de nodig oriëntatie-ervaringen) maar we liepen wél constant op plots stoppende rotsen, onoverbrugbare canyons enz...
Maar zelfs al zouden we ons doel nooit bereiken, het uitzicht op de Canyonlands was adembenemend!
...met Wave-achtige rotsstructuren...
...ligt hier een leeggelopen Michelin-mannetje?
deze doet ons aan Elephant Rock denken in Valley of Fire...
Die ganse zoektocht maakte dat we er uiteindelijk zo'n 1,5u over deden om tot Five Hole Arch te komen...
We zijn er zo'n 45minuten blijven genieten van het onwaarschijnlijke uitzicht.
sitting on the edge...
bovenop Five Hole Arch...
Eigenlijk wilden we er nog veel langer blijven maar de lucht rondom ons werd steeds donkerder en we hadden nog zo 7 km bijzonder slechte én 45km "normale" dirt road voor de boeg. En die wil/kan je echt niet rijden bij nat weer...
Over de terugweg hebben we uiteindelijk...25 minuten gedaan...en voor diegenen die ook willen genieten van de schoonheid van Five Hole Arch en het uitzicht op de Canyonlands hebben we wat extra GPS-coördinaten opgeslagen :
- parking auto slickrockplateau : N 38° 34' 34.6" W 110° 05' 27.6"
- doorgang houten hekken : N 38° 34' 45.2" W 110° 05' 15.2"
- onderweg : N 38° 34' 51.5" W 110° 05' 10.4"
- onderweg : N 38° 34' 55.8" W 110° 05' 04.5"
- onderweg : N 38° 34' 58.3" W 110° 04' 59.7"
- onderweg : N 38° 35' 04.2" W 110° 04' 49.8"
- vanaf hier staan er cairns op regelmatige afstanden
- Five Hole Arch : N 38° 35' 10.5" W 110° 04' 35.6"
We willen er wel op wijzen dat dit zeker geen makkelijke hike is en al zeker en vast niet geschikt voor mensen met hoogtevrees. Men moet regelmatig over/langs soms bijzonder steile slickrock. Ook de laatste meters vooraleer Five Hole Arch zichtbaar wordt is niet bepaald ongevaarlijk : men loopt er over steil schuin aflopend slickrock en eens men hier aan het glijden gaat ligt het eindpunt zo'n paar honderd meter lager...
Bezint vooraleer je begint, maar het is wel één van de mooiste hikes die wij in het Zuidwesten gedaan hebben.
Op de weg naar Green River nog een vrij ongewoon beeld, namelijk Horse Bench Reservoir dat niet zoals gewoonlijk uitgedroogd is, maar in tegenstelling vol water staat...
En dan is het tijd voor onze laatste etappe van vandaag, richting Green River en ons hotel.
We komen op een voor ons ontiegelijk vroeg 18u aan in Green River.
Het weer : 23 graden, 's morgens afwisselend wolken en zon, in de namiddag volledig opgeklaard (althans waar wij waren, in de verte overal donkere wolken)
Overnachting in Comfort InnAantal km gereden : 225
Hey,
BeantwoordenVerwijderenInteressant om je blog eens door te nemen. Ik doe weer veel ideetjes op voor een volgende reis naar die regio, someday :)
Maar euh... Je spreekt daar over die overvolle parking bij Little Wild Horse Canyon. Ben je zeker dat je je niet vergist hebt? Wij zijn daar op 24/07/12 geweest en de parking zag er toen TOTAAL anders uit: de weg ernaartoe was verhard, de parking was kleiner, enkel aan de noordkant van de weg, en ik herinner me ook boompjes, toiletten en een trail register. Ik denk dat wij zelfs in de shaduw geparkeerd hebben. Niets daarvan herken ik op je foto :p
Die DJI Phantom lijkt me wel supercool. Heb zelf een Parrot AR Drone 2.0, maar da's natuurlijk een andere klasse. Ik zou persoonlijk m'n AR Drone nooit vertrouwen zo hoog in de lucht, boven canyons met onvoorspelbare luchtcirculaties :/
Groetjes,
Stijn (Q-BiC)
Hey Stijn,
BeantwoordenVerwijderende parking op de foto is wel degelijk die van Little White Horse Canyon. Die bestaat echter uit 2 parkings. Die op de foto is de 2e, grootste, en verst verwijderd van de trailhead. Er staan inderdaad bomen, maar in april waren die nog volledig kaal.
Een Parrot is inderdaad niet echt te vergelijken met een DJI ;-)...